ಸತ್ಯಾಪಸತ್ಯಗಳ ನಡುವಿನ ಹೋರಾಟಕ್ಕೆ "ರಣ್" ಭೂಮಿಯಾಗುತ್ತಿರುವ "ಮಾಧ್ಯಮ"

"ಮೀಡಿಯಾ ಕಿಸೀಕಿ ನಹಿ ಹೋತಿ.. ನ ಪಕ್ಷ ಕೀ ನ ವಿಪಕ್ಷ ಕೀ.." (ಮೀಡಿಯಾ ಯಾರದ್ದೂ ಅಲ್ಲ. ಪಕ್ಷದ್ದೂ ಅಲ್ಲ ವಿಪಕ್ಷದ್ದೂ ಅಲ್ಲ..)- ಎಂದು ಕಡಲ ಗಂಭೀರ ಧ್ವನಿಯಲ್ಲಿ, ಕಣ್ಣಲ್ಲೇ ಎದುರಾಳಿಯನ್ನು ಇರಿಯುತ್ತಾ, ಸುನಾಮಿಯ ಶಾಂತತೆಯನ್ನು ಪ್ರದರ್ಶಿಸುತ್ತಾ, ಗ್ರೇಟ್ ಅಮಿತಾಬ್ ಬಚ್ಚನ್ ಹೇಳುವ ಈ ಒಂದು ಡಯಲಾಗ್ ಸಾಕು ಇಡೀ ರಣ್ ಚಿತ್ರದ ಜೀವಾಳವನ್ನು ನಮಗೆ ಕಾಣಿಸಲು. ಆದರೆ ಈಗ ಮಾತ್ರ ಮಾಧ್ಯಮ ಎರಡು ಬಣಗಳಲ್ಲಿ ವಿಂಗಡಿಸಿ ಹೋಗಿರುವುದು ಮಾಧ್ಯಮದೊಳಗಿನ ಸುಳ್ಳಿನಷ್ಟೇ ಸತ್ಯ! ಒಂದು ಮಾಧ್ಯಮ ಆಡಳಿತ ಪಕ್ಷದಲ್ಲಿದ್ದರೆ, ಇನ್ನೊಂದು ವಿಪಕ್ಷದಲ್ಲಿ... ಮಗದೊಂದು ಯಾರು ಹಿತವರು ಈ ಮೂವರೊಳಗೆ ಎನ್ನುವ ಮೀನಾಮೇಶದಲ್ಲಿ. ಆದರೆ ಯಾರಿಗೂ ಜನಸಾಮಾನ್ಯರು ಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ. ಅವರೇನಿದ್ದರೂ ಬಕರಾ‍ಗಳಂತೇ ತಾವು ಕಾಣಿಸುವ ಸಿಹಿಸುಳ್ಳುಗಳ ಆಮಿಶಕ್ಕೆ ಒಳಗಾಗಿ ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಟಿ.ಆರ್.ಪಿ. ಏರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಮಾತ್ರ ಬೇಕು! ಇದು ಇಂದಿನ ಮಾಧ್ಯಮ ಜಗತ್ತಿನ ಕರಾಳ ಕಟು ಸತ್ಯ. ಸುಳ್ಳೇ ತುಂಬಿ ನಾರುತ್ತಿರುವ ಇಂದಿನ ಮಾಧ್ಯಮ ಜಗತ್ತಿನ ಹುಳುಕು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ತಿಳಿದದ್ದೇ. ಆದರೆ ಹತ್ತರಲ್ಲಿ ಹನ್ನೊಂದು ಎನ್ನುವಂತೆ, ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರ, ಅನ್ಯಾಯ, ಮೋಸ, ವಂಚನೆ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಹೇಗೆ ನಾವು ಸುಮ್ಮನೇ ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡು, ವ್ಯವಸ್ಥೆಯೊಳಗಿನ ಅವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ನೋಡಿಯೂ ನೋಡದಂತಿರುವುದನ್ನು ಹೇಗೆ ರೂಢಿಸಿಕೊಂಡೆವೋ, ಹಾಗೇ ಮೀಡಿಯಾದೊಳಗಿನ ಅವ್ಯವಹಾರಗಳನ್ನೂ, ಸುದ್ದಿ ಹಾದರಗಳನ್ನೂ ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡೆವು. ಬರೀ ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡಿದ್ದು ಮಾತ್ರವಲ್ಲ, ಅದೇ ಸತ್ಯ ಎಂದು ನಂಬಿಕೊಂಡೆವು. ಹಾಗಾಗಿ ಇದರೊಳಗಿನ ಸುಳ್ಳು, ಅನಾಚಾರಗಳೂ ಈಗ ಸಾಮಾನ್ಯ ಮನುಷ್ಯನಿಗೆ "Common" ಆಗಿ ಹೋಗಿವೆ ಬಿಡಿ. ಸತ್ಯ ಗೊತ್ತಿರುವುದು ಬೇರೆ, ಅದನ್ನೇ ಎಳೆ ಎಳೆಯಾಗಿ ಬಿಡಿಸಿ, ಪರಿಣಾಮಕಾರಿಯಾಗಿ ನಮ್ಮ ಮುಂದಿಡುವುದು ಬೇರೆ. ಕೇಳಿದ್ದಕ್ಕಿಂತ ಕಂಡಿದ್ದರ ಪರಿಣಾಮ ಜಾಸ್ತಿ. ಈ ಕೆಲಸವನ್ನು ರಾಮ್‌ಗೋಪಾಲ್ ವರ್ಮಾರ "ರಣ್" ಚಿತ್ರ ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿ ಮಾಡಿದೆ. ಇದು ನಾ ನೋಡಿದ ಉತ್ತಮ ಚಿತ್ರಗಳಲ್ಲೊಂದು ಎನ್ನಲು ಯಾವುದೇ ಸಂಶಯವಿಲ್ಲ.

ಇಂದಿನ ಮಾಧ್ಯಮ ಜಗತ್ತಿಗೆ ಕೇವಲ ಸತ್ಯ ಬೇಕಿಲ್ಲ. ಉಪ್ಪು, ಖಾರ, ಹುಳಿ, ಮಸಾಲೆಗಳಲ್ಲಿದ ಸರಳ ಸತ್ಯವನ್ನು ಕಾಣುವುದಾಗಲೀ, ಕೇಳುವುದಾಗಲೀ, ನೋಡುವುದಾಗಲೀ ಬೇಕಿಲ್ಲ. ಇದೇ (ಅ)ವ್ಯವಸ್ಥೆಗೆ ಹೊಂದಿಕೊಂಡಿರುವ ಸಾಮಾನ್ಯ ಜನರಿಗೂ ಕೇವಲ ನಿಜವನ್ನು ಮಾತ್ರ ನೋಡುವುದೂ ಪಥ್ಯವಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ. ಕಾರಣ ಸುಳ್ಳಿಗಿರುವುಷ್ಟು ವಿಕಾರಗಳು, ಬಣ್ಣಗಳು ಸತ್ಯಕ್ಕಿರುವುದಿಲ್ಲ. ಅದಕ್ಕೆ ಬೇಕಾದಷ್ಟು ಉದಾಹರಣೆಗಳು ನಮ್ಮ ಕಣ್ಮುಂದೆ ದಿನಬೆಳಗಾದರೆ ಕಾಣುತ್ತವೆ. ಯಾರೋ ಓರ್ವ, ಒಂದು ಚಾನೆಲ್, ಒಂದು ಪೇಪರ್ ಶುರು ಮಾಡಿಕೊಂಡ ಈ ಹುಚ್ಚಾಟವನ್ನು ಕ್ರಮೇಣ ಎಲ್ಲರೂ ಅನುಸರಿಸಿ, ಅದನ್ನೇ ನಮಗೂ ಉಣಬಡಿಸಿ, ನಮ್ಮ ಆರೋಗ್ಯಕರ ಸ್ವಾದವನ್ನೇ ಕೆಡಿಸಿಬಿಟ್ಟಿವೆ ಇಂದು. ಇದಕ್ಕೆ ಎಲ್ಲರೀತಿಯಲ್ಲೂ ಎಲ್ಲರ ಕೊಡುಗೆಯೂ ಇದೆ. ಓದುಗರ, ಪತ್ರಕರ್ತರ, ಪ್ರಾಯೋಜಕರ, ಮುಖ್ಯಸ್ಥರ, ಮಂತ್ರಿಗಳ - ಹೀಗೇ ಎಲ್ಲರೂ ವ್ಯವಸ್ಥಿತವಾಗಿ ಈ ಸಂಚಿನಲ್ಲಿ ಭಾಗಿಯಾಗುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಸತ್ಯ ಮಾತ್ರ ನರಳುತ್ತದೆ...ಸಾಯುತ್ತದೆ. ಸುಳ್ಳು, ಭ್ರಮೆ, ಅಲ್ಪ ಕಾಲದ ರೋಮಾಂಚನಗಳು ಮಾತ್ರ ವಿಜೃಂಭಿಸುತ್ತವೆ.

ಇದ್ದ ಸುದ್ದಿಯನ್ನು ಇದ್ದಹಾಗೇ ಹೇಳಿದರೆ ಅದು ಕೇವಲ ಸುದ್ದಿಯಾಗಿ ಸತ್ತು ಹೋಗುತ್ತದೆಯಂತೆ. ಆದರೆ ಅದೇ ಸುದ್ದಿಗೆ ಇಲ್ಲದ ಮಸಾಲೆ ಹಾಕಿ ಕಣ್ಮುಂದೆ ತಂದರೆ ಅದು ಕೆಲ ಕಾಲ ಜೀವಂತವಾಗಿರುತ್ತದೆಯಂತೆ...ಇದು ಕೆಲವು ಪ್ರಮುಖ ಮಾಧ್ಯಮ ದಿಗ್ಗಜರ ಅಂಬೋಣ! ಜನರ ದಡ್ಡತನ, ಮುಗ್ಧತೆ, ಅಜ್ಞಾನವನ್ನೇ ಬಂಡವಾಳ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಸುದ್ದಿಯನ್ನೂ ಅದರೊಳಗಿನ ಸತ್ಯವನ್ನೂ ಮಾರುತ್ತಿವೆ ಮಾಧ್ಯಮಗಳು. ಸತ್ಯದ ಮೇಲೆ ಸುಳ್ಳಿನ ತಲೆಹಾಕಿ ಅದನ್ನೇ ನಮ್ಮ ಮುಂದಿಡುತ್ತವೆ. ಅದನ್ನೇ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸಿ, ನಾವು ನಂಬುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತವೆ. ಟಿ.ಆರ್.ಪಿ ಮುಂದೆ ಮನುಷ್ಯತ್ವವನ್ನೇ ಮರೆಯುತ್ತವೆ! ರಾಜಕೀಯ ಹಾಗೂ ಸಾಮಾನ್ಯರ ನಡುವೆ ಸುದೃಢ ಸೇತುವೆಯಂತೆ ಕೆಲಸ ನಿರ್ಮಿಸಬೇಕಿದ್ದ, ಜನಸಾಮಾನ್ಯರಿಗಾಗುವ ಅನ್ಯಾಯ, ಅತ್ಯಾಚರಕ್ಕೆ ಸ್ಪಂದಿಸಿ ಅವರ ಧ್ವನಿಯಾಗಬೇಕಿದ್ದ, ನಿಷ್ಪಕ್ಷವಾಗಿ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸಬೇಕಿದ್ದ ಮಾಧ್ಯಮ ಇಂದು ರಾಜಕೀಯ ಪುಢಾರಿಗಳಿಗಿಂತ ಒಂದು ಹೆಜ್ಜೆ ಮುಂದೆ ಹೋಗುವ ಹುನ್ನಾರದಲ್ಲಿದೆ ಎಂದು ನನಗನಿಸುತ್ತಿದೆ.

ಉದಾಹರಣೆಗೆ : ಇತ್ತೀಚಿಗೆ ದಾರಿ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ರೌಡಿಯೊಬ್ಬನಿಂದ ಹಲ್ಲೆಗೊಳಗಾಗಿ ಜೀವನ್ಮರಣದ ಹೋರಾಟದಲ್ಲಿದ್ದ ಪೋಲಿಸ್ ಆಫೀಸರ್ ಓರ್ವರ ನರಳಾಟವನ್ನು "LIVE" ಆಗಿ ಟೆಲಿಕಾಸ್ಟ್ ಮಾಡಿದ್ದ ಚಾನೆಲ್ ಒಂದು ಅವರನ್ನು ಆಸ್ಪತ್ರೆಗೆ ಮೊದಲು ಸೇರಿಸಿದ್ದರೆ ಇಂದು ಆ ಆಫೀಸರ್ "LIFE" ಉಳಿದಿರುತ್ತಿತ್ತೇನೋ..! ತನ್ನ ರಕ್ಷಣೆಗಾಗಿ ಮುಂದೆ ಸಾಗುತ್ತಿದ್ದ ಆ ಪೋಲೀಸ್ ಆಫಿಸರ್ ಕೆಳಗೆ ಬಿದ್ದು ಒದ್ದಾಡುತ್ತಿದ್ದರೂ ದಾಟಿ ಹೋದ ರಾಜಕಾರಣಿಗಿಂತ, ಅದನ್ನೇ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ನಮ್ಮ ಮುಂದೆ ಕಾಣಿಸಿದ ಆ ಚಾನಲ್ ಹೆಚ್ಚು ಕ್ರೂರ ಎನಿಸಿತು ನನಗೆ. ಬೇಡ ಇತ್ತೀಚಿಗೆ ನಡೆದ ಕಾರ್ಟನ್ ಟವರ್ ಅಗ್ನಿ ದುರಂತವನ್ನೇ ನೋಡೋಣ. ಚಾನಲ್ ಒಂದು ಮಹಿಳೆಯೊಬ್ಬಳು ೭ನೇ ಮಹಡಿಯಿಂದ ಪ್ರಾಣ ಕಾಪಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ೬ನೆಯ ಮಹಡಿಗೆ ಜಿಗಿಯಲು ಹೋಗಿ ಆಯತಪ್ಪಿ ಕೆಳಗೆ ಬಿದ್ದು ಪ್ರಾಣ ಕಳೆದುಕೊಂಡದ್ದನ್ನು ಪ್ರತೀ ೨ ನಿಮಿಷಕ್ಕೊಮ್ಮೆ ಪ್ರಸಾರ ಮಾಡಿತ್ತು. ಮನೆಯೊಳಗೆ ವೀಕ್ಷಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಆ ಮಹಿಳೆಯ ಮನೆಯವರಿಗೆ, ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಏನನಿಸಬಹುದು ಎನ್ನುವ ಸಾಮಾನ್ಯ ತಿಳಿವಳಿಕೆ ಹೋಗಲಿ, ಮನುಷ್ಯತ್ವವೂ ಇಲ್ಲದಂತೇ, ನಿರ್ಭಾವುಕನಾಗಿ, ವಿಕಾರವಾದ ದೊಡ್ಡ ಧ್ವನಿಯಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಬೊಬ್ಬಿರಿಯುತ್ತಿದ್ದ ಆ ರಿಪೋರ್ಟರ್ "ಇದನ್ನು ಕಾಣಿಸುತ್ತಿರುವುದು ನಾವೇ ಮೊದಲು... ಯಾರೋ ಒಬ್ಬರು ತಮ್ಮ ಮೊಬೈಲ್ ಕ್ಯಾಮರಾದಿಂದ ವಿಡೀಯೋ ಮಾಡಿ ಕಳುಹಿಸಿದ್ದಾರೆ..." ಎಂದೆಲ್ಲಾ ವದರುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ನೋಡಿ ನಿಜಕ್ಕೂ ಮನುಷ್ಯನಲ್ಲ ಎಂದೆನಿಸಿತು. ಅಂತಹ ಒಂದು ದುರಂತದಲ್ಲೂ ಮಹಿಳೆ ಮೇಲಿನಿಂದ ಬೀಳುವಾಗ ರಕ್ಷಿಸಲು ಧಾವಿಸುವುದನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಮೊಬೈಲ್ ಕ್ಯಾಮಾರದಿಂದ ಶೂಟ್ ಮಾಡಿ ಇವರಿಗೆ ಕಳುಹಿಸಿ ಪುಣ್ಯ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡ ಆ ಮಹಾನುಭಾವರ ಇಂಟರ್‌ವ್ಯೂ ಕೂಡ ಮಾಡಲು ಅದೇ ಚಾನಲ್‌ನವರು ಟೈಮ್ ಸೆಟ್ ಮಾಡಿದ್ದರು! ನಾನು ಪದೇ ಪದೇ ಆ ಅಮಾನುಷ ದೃಶ್ಯವನ್ನು ಅದೇ ಚಾನಲ್‌ನಲ್ಲಿ ನೋಡಿ ಅವರ ಟಿ.ಆರ್.ಪಿ ಹೆಚ್ಚಳಕ್ಕೆ ಕಾರಣಳಾಗಿ, ಆ ಮೂಲಕ ಆ ಪಾಪದಲ್ಲಿ ನಾನೂ ಭಾಗೀಧಾರಳಾಗದಿರಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿ, ಚಾನಲ್ ಬದಲಾಯಿಸಿಬಿಟ್ಟೆ. ಓರ್ವ ವೀಕ್ಷಕನನ್ನು ಅವರ ಟಿ.ಆರ್.ಪಿ ಇಂದ ಕಡಿಮೆಮಾಡಿದ ಅಲ್ಪ ಸಮಾಧಾನ ನನ್ನದಾಯಿತು ಅಷ್ಟೇ.

ಇಂದು ಒಂದು ಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಓರ್ವ ಪ್ರಸಿದ್ಧ ನಟನನ್ನೋ, ಇಲ್ಲಾ ಒಂದು ಪಕ್ಷದ ರಾಜಕಾರಣಿಯನ್ನೋ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಬೈದು ಬರೆದರೆ, ಮರುದಿನ ಇನ್ನೊಂದು ಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಅದೇ ನಟ ಹಾಗೂ ರಾಜಕಾರಣಿಯನ್ನು ಹೊಗಳಿಯೋ ಇಲ್ಲಾ ಬೈದ ಪತ್ರಿಕೆಗೆ ಸರಿಯಾದ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಪ್ರತ್ಯುತ್ತರ ಕೊಡುವ ರೀತಿಯಲ್ಲೋ ಅವರ ಹೇಳಿಕೆ ಪ್ರಕಟವಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಎರಡೂ ಪತ್ರಿಕೆಗಳು ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಬೇಳೆ ಬೇಯಿಸಿಕೊಂಡಿರುತ್ತವೆ ಎನ್ನುವುದು ಮಾತ್ರ ಸತ್ಯ. ಉಳಿದದ್ದೆಲ್ಲಾ ಓದಿಗ ಮಹಾಶಯರಿಗೇ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದು. ಜನಸಾಮಾನ್ಯರ ಪ್ರತಿನಿಧಿಯಾಗಬೇಕಾಗಿದ್ದ ಮಾಧ್ಯಮ ಅವರನ್ನಾಳುವ ಪಕ್ಷ, ವಿಪಕ್ಷಗಳ ಕೈಗೊಂಬೆಯಾಗಿರುವುದು ತುಂಬಾ ಖೇದಕರ ವಿಷಯ. ನಾನೇನೂ ಮಾಧ್ಯಮದವರೆಲ್ಲಾ ಸುದ್ದಿ ಸೃಷ್ಟಿಸುತ್ತಿರುವವರು ಎಂದು ಆರೋಪ ಮಾಡುತ್ತಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಕಲವೇ ಕೆಲವು ಮಾಧ್ಯಮದವರಿಂದಾಗಿ ಇಂದು ಈ ಕ್ಷೇತ್ರ ನಮ್ಮಿಂದ ಅಂದರೆ ಸಾಮಾನ್ಯ ಜನರಿಂದ ಬಹು ದೂರವಾಗುತ್ತಿದೆ... ಬಹುಪಾಲು ಆಗಿದೆ ಕೂಡ ಎಂದಷ್ಟೇ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದೇನೆ.

"ಇಲ್ಲಿ ಸುದ್ದಿ ಹುಟ್ಟುವುದಿಲ್ಲ.. ಸೃಷ್ಟಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ" ಎನ್ನುವ ಆಘಾತಕಾರಿ ಸತ್ಯವನ್ನು ರಣ್‌ನಲ್ಲಿ ವರ್ಮಾ ಬಹು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಕಾಣಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಸುದ್ದಿ ಮಾಧ್ಯಮದೊಳಗಿನ ಹೊಲಸನ್ನು, ಕುರೂಪತೆಯನ್ನು ತೊಡೆದುಹಾಕಲು, ಆ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯೊಳಗಿನ ಅವ್ಯವಹಾರಗಳನ್ನು ಬಯಲಿಗೆಳೆಯಲು ವರ್ಮಾ ಬಳಸಿಕೊಂಡ ಪಾತ್ರಗಳೂ ಅದೇ ಮಾಧ್ಯಮ ಜಗತ್ತಿನೊಳಗಿನ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳೇ ಆಗಿದ್ದುದು ಮತ್ತೂ ವಿಶೇಷ. ಯಾವುದೇ ಒಂದು ಕ್ಷೇತ್ರದೊಳಗಿನ ಅವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು, ಅನೀತಿಯನ್ನು ಸರಿಪಡಿಸಲು ಆ ಕ್ಷೇತ್ರದೊಳಗಿನ ಜನರಿಂದಲೂ ಸಾಧ್ಯ, ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಬೇರೆಯವರ ಅವಲಂಬನೆ ಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ, ಎನ್ನುವ ಉತ್ತಮ ಸಂದೇಶ ನೀಡಿದ್ದಾರೆ. ಅಂತೆಯೇ ಒಂದು ಕ್ಷೇತ್ರದೊಳಗೆ ದುಡಿಯುವ ಎಲ್ಲರೂ ಕೆಟ್ಟವರಲ್ಲ, ನಿಯತ್ತು, ನೈತಿಕತೆ, ಪ್ರಾಮಾಣಿಕತೆ ಹೊಂದಿರುವವರೂ ಇರುತ್ತಾರೆ ಎನ್ನುವುದನ್ನೂ ತೋರಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಇನ್ನು ರಣ್ ಚಿತ್ರದ ನಟರ ಹಾಗೂ ಅವರ ನಟನೆಯ ಕುರಿತು ಹೇಳಬೇಕೆಂದರೆ.... ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಅಂದರೆ, ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಭೆಗಳಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವವರ ಬಾಯಿ ಮುಚ್ಚಿಸುವಂತೆ ನಟಿಸಿದ್ದಾರೆ ಸುದೀಪ್. ಅಮಿನಾಬ್ ಗೆ ಅಮಿತಾಬ್ ಸಾಟಿ ಎನ್ನುವಂತಿದೆ ಬಚ್ಚನ್ ಅವರ ನಟನೆ. ವಿಲಾಸ್ ರಾವ್‌ದೇಶ್‌ಮುಖ್ ಮಗ ಎನ್ನುವ ಐಡೆಂಟಿಟಿಯಿಂದ ಸಂಪೂರ್ಣ ಹೊರಬಂದು ಪರಿಪೂರ್ಣ ನಟನಾಗಿರುವುದಕ್ಕೆ ಸಾಕ್ಷಿ ನೀಡಿದ್ದಾರೆ ರಿತೇಶ್ ದೇಶ್‌ಮುಖ್. "ರಣ್‌ನಲ್ಲಿ" ಎಲ್ಲಾ ನಟರೂ ತಮಗೆ ದಕ್ಕಿದ ಪಾತ್ರಕ್ಕೆ ಸಂಪೂರ್ಣ ನ್ಯಾಯ ಒದಗಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಚಿತ್ರದ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ನಿರ್ದೇಶಕ ವರ್ಮಾ, ಚಿತ್ರದಲ್ಲಿ ನ್ಯೂಸ್‌ಚಾನಲ್ ಒಂದರ ಒಡೆಯನಾಗಿರುವ ವಿಜಯ್ ಹರ್ಷವರ್ಧನ್(ಅಮಿನಾಬ್ ಬಚ್ಚನ್) ಮೂಲಕ ಮಾಧ್ಯಮಕ್ಕೆ ಮಾಧ್ಯಮದವರಿಂದಾಗುತ್ತಿರುವ ಅನ್ಯಾಯವನ್ನು ಎತ್ತಿ ಹಿಡಿದು, ಸುಳ್ಳಿನ ಪರದೆಯೊಳಗೆ ಹುದುಗಿರುವ ಸತ್ಯವನ್ನು ಹೊರತಂದು, ಮಾಧ್ಯಮ ಜಗತ್ತಿಗೆ ನೈತಿಕತೆಯ ಪಾಠವನ್ನು ಹೇಳುವುದರ ಮೂಲಕ ಅರ್ಥವತ್ತಾದ ಅಂತ್ಯವನ್ನೂ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ. ನಾನೇನೂ ವರ್ಮಾರ ದೊಡ್ಡ ಅಭಿಮಾನಿಯೂ ಅಲ್ಲ, ಅವರ ಎಲ್ಲಾ ಚಿತ್ರಗಳನ್ನೂ ನೋಡಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ರಣ್ ಚಿತ್ರ ಬಹು ಮೆಚ್ಚುಗೆಯಾಯಿತು. ಚಿತ್ರಕಥೆಯೊಳಗಿನ ಆಶಯ ತುಂಬಾ ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ. ಕಥೆಗಾರ ಸತ್ಯನೋ ಅಲ್ಲವೋ ಎನ್ನುವುದು ತಿಳಿಯದು. ನಿರ್ದೇಶಕನ ಸಾಚಾತನವನ್ನು ಅಳೆಯುವ ಬದಲು ಅವನ ನಿರ್ದೇಶನದೊಳಗಿನ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕತೆಯನ್ನು ಮಾತ್ರ ನೋಡುವುದು ಉತ್ತಮ.

ಕೊನೆ ಕಹಳೆ : ಕಾಖಿ, ಖಾವಿ, ಖಾದಿ - ಈ ಮೂರರಿಂದ ಆದಷ್ಟು ದೂರವಿರಬೇಕೆಂದು ಹೆಚ್ಚಿನವರು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ಅದು ಬಹುಮಟ್ಟಿಗೆ ನಿಜ ಕೂಡ. ಆದರೆ ಈಗ ಈ ಮೂರರೊಂದಿಗೆ ಮತ್ತೊಂದೂ ಸೇರುವಂತಿದೆ..... ಅದೇ "ಮಾಧ್ಯಮ"!!

(ಇಲ್ಲಿ ವ್ಯಕ್ತವಾಗಿರುವ ಅಭಿಪ್ರಾಯಗಳೆಲ್ಲಾ ವೈಯಕ್ತಿಕವಾದವುಗಳು...)

-ತೇಜಸ್ವಿನಿ ಹೆಗಡೆ.