ಆರದಿರಲಿ ಬೆಳಕು...

ಅವಳು ತನ್ನೊಳಗೇ ಸುತ್ತು ಹಾಕಿ ಗಿರಕಿ ಹೊಡೆದು
ಹಳೆಯ ಹೊಸ ಭಾವಗಳ ಮಸೆದು ಹೊಸೆದು
ಅಕ್ಕರೆಯ ಅಕ್ಷರಗಳೆಣ್ಣೆಯಿಂದ ದೀಪಹಚ್ಚುತ್ತಿದ್ದ ಹುಡುಗಿ


ಬೆಳಗುವ ದೀಪದಿಂದೆದ್ದು ಹೊಳೆವ ಅಕ್ಷರಗಳ ಕಿಡಿಗಳ
ಕಣ್ಗಳು ಕಂಡು, ಈ ಮನಸೊಳಗೇ ತುಂಬಿ ಕೊಂಡು ಬಂದು
ನನ್ನ ದೀಪಾಕ್ಷರಗಳ ಬೆಳಗಲು ಬಂದವಳು ನಾನು


ಬತ್ತಿ ಹೊಸೆಯಲು ಬರುತ್ತಿದ್ದರೂ, ಬತ್ತಿ ಹೋಗದ ಎಣ್ಣೆಯ ಹಿಡಿದಿಡುವ
ಆರಿ ಹೋಗುವ ಅಕ್ಷರಗಳನೆಲ್ಲಾ ಒಗ್ಗೂಡಿಸಿ ಸದಾ ಬೆಳಗುವ
ಬೆರಗಿನ ಬೆಳಕಿನ ಪರಿಯ ಕಾಣಿಸಿದಳು, ಒಟ್ಟಾಗಿ ಬೆಳಗ ಕರೆದಳು


ಅದೆಲ್ಲಿತ್ತೋ ನನ್ನ ದೀಪದೊಳು ಹುಮ್ಮಸ್ಸು, ಎಲ್ಲಿಲ್ಲದ ತೇಜಸ್ಸು!
ಬೆಳಗಿತು, ಹೊಳೆಯಿತು, ಹಾಕಿದಷ್ಟೂ ಅಕ್ಷರದೆಣ್ಣೆಯ ಹೊದ್ದು, ಹೊಯ್ದು
ಬತ್ತಿ ಸದಾ ನೆನೆಯುತ್ತಲೇ ಇತ್ತು, ಕಲಿಸಿದವಳ ನೆನೆಯುತ್ತಲೂ ಇತ್ತು...


ಹೊರಗಿನ ದೀಪ ಜಗವ ಬೆಳಗಿದರೆ, ಒಳಗಿನದೆಲ್ಲಾ ಬರೀ ಸುಡುವುದಂತೆ
ಸುಟ್ಟು ಕರಕಲಾದ ಒಡಲಿಂದೆದ್ದ ಹೊಗೆಯ ಕೆಟ್ಟ ವಾಸನೆ ನನ್ನಡರಿಗೂ ತಾಗಿತ್ತು
ನನ್ನೊಳಗಿನ ಅಕ್ಷರದೆಣ್ಣೆಗೆ ಮೊದಲಬಾರಿ ತ(ಕ)ಣ್ಣೀರಿನ ಹನಿಯೊಂದುದುರಿತ್ತು..


ಚಟ ಪಟ, ಚರ ಚರ, ಚುಂಯ್ ಚುಂಯ್ ಸದ್ದು ಮೊದಲಾಗಿ ದೀಪ ಹೆದರಿತ್ತು
ನನ್ನ ಅಂಗೈಯೊಳಗಿನ ಗೂಡೊಳಗೆ ಭದ್ರವಾಗಿದ್ದು ಉರಿಯುತ್ತಿದ್ದರೂ,
ಎಣ್ಣೆಯೊಳಗೆ ಮಾತ್ರ ಒಂದೊಂದೇ ಹನಿ ನೀರುಗಳ ಯುದ್ಧ ಸಾಗೇ ಇತ್ತು


ಬೇಡ ಸಾಕಿನ್ನು, ತಾಳಲಾರೆ ಈ ಬಿಸಿ ಸುಡುತ್ತಿದೆ ಅಂಗೈ ಗೂಡ...
ನನ್ನೊಳಗಿನ ಅಕ್ಕರೆಗಳಿಗೆ ಹಾಕಬೇಕಿದೆ ಪುಟ್ಟದೊಂದು ಬೇಲಿಯ
ಭಾವಗಳ ಬತ್ತಿ ಹೊಸೆವ ಪರಿಯ ಕಲಿಕೆಗೆ ತೆತ್ತಿರುವೆ ಸಾಕಷ್ಟು ಬೆಲೆಯ


- ತೇಜಸ್ವಿನಿ.