ಜಗನ್ಮೋಹಿನಿ

ಜಗದ ಮಹಾತಾಯಿ ಈಕೆ
ಲಕ್ಷ, ಕೋಟಿ ಮಕ್ಕಳ
ಅನುಗಾಲವೂ ಸಲಹುತ
ತಾನು ಒಂದಿಂಚೂ ಸವೆಯದೇ
ಪಕ್ಷಕ್ಕೊಮ್ಮೆ ಚೆಲುವೆಯಾಗಿ ಮೆರೆದು
ಸಿಟ್ಟು ಬಂದಾಗ ಮಕ್ಕಳನೇ ಛೂ ಬಿಟ್ಟು
ಬೊಬ್ಬಿರಿದು, ಮೇಲೇರಿ ಬಂದು
ಸರ್ವನಾಶ ಗೈವ ಪಾಪನಾಶಿನಿ


ತಾ ಅಡಗಿಸಿಟ್ಟ ಅಪಾರ
ಸಿರಿ-ಸಂಪತ್ತುಗಳನೆಲ್ಲಾ
ಅದ್ಯಾರೋ ವಾನರ ವಿಕಸಿತ ರಾಕ್ಷಸರು
ಕದ್ದೊಯ್ಯುವುದನು ಕಂಡೂ
ಸುಮ್ಮನಿದ್ದು, ಬಿಮ್ಮನೆ ಕುಳಿತು
ಹೊಂಚು ಹಾಕಿ, ಸಂಚು ಮಾಡಿ
ಕಾಲೆಳೆದೆಳೆದು ಪ್ರಾಣ ಸೆಳೆವ ಸಮ್ಮೋಹಿನಿ

ತೆಕ್ಕೆಯೊಳಗಿಳಿಯದ ಪ್ರಿಯಕರನ
ಕಣ್ಣೆತ್ತಿ ನೋಡಿ, ಮೋಡಿ ಮಾಡಿ
ಆತನ ಒಮ್ಮೆ ಅರ್ಧವಾಗಿ,
ಮಗದೊಮ್ಮೆ ಇಡಿಯಾಗಿ ಹಿಡಿದು
ಕಬಳಿಸಿ, ನುಂಗಲು ಹಪ ಹಪಿಸಿ
ಸೋತು, ಸೊರಗಿ ಕೊರಗುವ ವಿರಾಗಿಣಿ


ಉಷೆಯ ಹಿಂಬಾಲಿಸಿ, ಹಠ ಮಾಡಿ
ತಾಸಿಗೊಮ್ಮೆ ರಂಗು ರಂಗಿನ
ಬಣ್ಣಗಳ ಧರಿಸಿ, ಮಿನುಗಿ
ನಿಶೆಯ ಮೇಲೇರಿ ಕುಳಿತು, ಬೀಗಿ
ಕಿಲ ಕಿಲನೆ ನಗುವ ಸುಹಾಸಿನಿ

ಕರೆದಷ್ಟೂ ಮುಗಿಯದ
ನಿನ್ಹೆಸರುಗಳ ಜಪವೇ
ಹೆಜ್ಜೇನು ಸವಿದಂತೆ ಮನಮೋಹಿನಿ

[ಕವನವೆನ್ನುವುದು ಅವರವರ ಭಾವಕ್ಕೇ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾದರೂ, ಈ ಕವಿತೆಯನ್ನು ಯಾರ ಮೇಲೆ ಬರೆದಿದ್ದು ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಹೇಳಬಲ್ಲಿರಾ? :)]

- ತೇಜಸ್ವಿನಿ ಹೆಗಡೆ