ಕ್ಷಿತಿಜದಾಚೆ...

ಸಪ್ತಸಾಗರದಾಚೆ ನಿಂತಿಹುದು,
ಸುಪ್ತವಾಗಿ ನಡುಗುಡ್ಡವೊಂದು
ನೆಟ್ಟನಡುವೆ ಕುಳಿತಿಹೆ ನಾನಲ್ಲೇ,
ಬಟ್ಟಬಯಲೊಳಿಹ ಒಂಟಿ ಮರದಂತೆ

ನಿಲ್ಲದ ಸುಳಿಗಾಳಿ ಸುತ್ತಮುತ್ತೆಲ್ಲಾ,
ತೆರೆಗಳ ಭೋರ್ಗರೆತ ಕಿವಿಯ ತುಂಬೆಲ್ಲಾ
ತಲೆಯೆತ್ತಿದರೆ ಸಾಕು ಕಾರ್ಮೋಡದ ಸೂರು,
ನಾವೆಯೂ ಬಳಿಯಿಲ್ಲ, ಬದುಕಿಸುವರಾರು?!

ಉರಿಬಿಸಿಲ ತಾಪಕ್ಕೆ ಬಳಲಿ ಬೆಂಡಾದೆ,
ಉಪ್ಪಿನೊಳಗೇ ಸಿಹಿಯ ಹುಡುಕಿ ನಾ ಸೋತೆ
ದೇಹದೊಳಗಿಂದ ಪ್ರಾಣ ದೂರಾಗುತಿರಲು,
ಅಗೋ! ಅಲ್ಲಿ ಭುವಿ-ಬಾನು ಒಂದಾಗುತಿಹವು.