ಅರ್ಪಣೆ

ರಾಮಕೃಷ್ಣರಿಗೊಂದು ನಮನ

ಬಾಳದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಸಾಗಿದ್ದೆ ಒಂಟಿಯಾಗಿ
ಕನಸುಗಳ ನನಸಾಗಿಸುವ ಕನಸಹೊತ್ತು,
ಎಡರು-ತೊಡರುಗಳಿಗೆಲ್ಲಾ ಬಿದ್ದರೂ, ಎದ್ದು.
ಮುಂದೆಲ್ಲೋ ತಿರುವನಲಿ ಬೆಳಕಿನ ಕಿಂಡಿಯ
ಆಸೆಯನು ಹೊತ್ತು, ಮನಸು ನಲಿವಾಗುತಿತ್ತು.

ಬದುಕಿನ ಪ್ರವಾಹದೊಳಗೆ ಸಿಲುಕಿ, ಬಳಲಿ,
ಮೊರೆಯನಿಡುತ್ತಿದ್ದೆ ನಾ ಹಗಲು, ಇರುಳು
ಹಾಯಿದೋಣಿಯನೊಂದ ಕರುಣಿಸು...
ಕಾಣದ ತೀರವ ಸೇರಿಸು ಹೇ ಕೃಷ್ಣ,
ಭವ ಬಂಧನವ ಬಿಡಿಸು ಹೇ ರಾಮ...

ನಿನ್ನ ಒಂದು ಹೊನ್ನ ಕಿರಣದಿಂದ
ಬಾಳು ಸೂರ್ಯನ ಹಗಲಾಯಿತು,
ಹಾಯಿದೋಣಿಯ ಜೊತೆಗೆ,
ಅಂಬಿಗನ ಬರುವಾಯಿತು.
ಕನಸುಗಳಿಗೆ ರೂಪ ಸಿಕ್ಕಿ,
ಗುರಿಯೇ ಬದಲಾಯಿತು,
ಒಡೆದ ಕನಸುಗಳೆಲ್ಲಾ ಸೇರೆ,
ಕುಡಿಯ ಜನನವಾಯಿತು.

ಒಂಟಿಯಿಂದ ಜಂಟಿಯಾಗಿ,
ಸಪ್ತಪದಿಯ ತುಳಿದಿಗಿಂದು
ವರುಷ ನಾಲ್ಕು ಕಳೆದರೂ,
ಜನ್ಮಾಂತರದ ಬಂಧವಿದು
ಪ್ರೇಮವೆಂದೂ ಕಳೆಯದು.
ಸೀತೆಗೊಬ್ಬ ರಾಮನಂತೆ,
ರಾಧೆಗೊಲಿದ ಕೃಷ್ಣನಂತೆ,
ನನ್ನೊಳಗೆ ರಾಮಕೃಷ್ಣನು.

ಈ ಸುದಿನದಂದು ನನ್ನ ೫೦ನೆಯ ಪೋಸ್ಟ್ ಆದ "ರಾಮಕೃಷ್ಣರಿಗೊಂದು ನಮನ" ಕವನವನ್ನು ನನ್ನವರಿಗೆ ಅರ್ಪಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ.

-ತೇಜಸ್ವಿನಿ ಹೆಗಡೆ