ನಾ ಮೆಚ್ಚಿದ ಕವಿತೆ-೨

ಕವಿ : ಜಿ. ಎಸ್. ಶಿವರುದ್ರಪ್ಪ

ಆಕಾಶದ ನೀಲಿಯಲ್ಲಿ

ಚಂದ್ರ ತಾರೆ ತೊಟ್ಟಿಲಲ್ಲಿ

ಬೆಳಕನಿಟ್ಟು ತೂಗಿದಾಕೆ

ನಿನಗೆ ಬೇರೆ ಹೆಸರು ಬೇಕೆ

ಸ್ತ್ರೀ ಅಂದರೆ ಅಷ್ಟೆ ಸಾಕೆ

---

ಹಸಿರ ಉಟ್ಟ ಬೆಟ್ಟಗಳಲಿ

ಮೊಲೆ ಹಾಲಿನ ಹೊಳೆಯ ಇಳಿಸಿ

ಬಯಲ ಹಸಿರ ನಗಿಸಿದಾಕೆ

ನಿನಗೆ ಬೇರೆ ಹೆಸರು ಬೇಕೆ

ಸ್ತ್ರೀ ಅಂದರೆ ಅಷ್ಟೆ ಸಾಕೆ

---

ಮರಗಿಡ ಹೂ ಮುಂಗುರುಳನು

ತಂಗಾಳಿಯ ಬೆರಳೂ ಸವರಿ

ಹಕ್ಕಿ ಗಿಲಕಿ ಹಿಡಿಸಿದಾಕೆ

ನಿನಗೆ ಬೇರೆ ಹೆಸರು ಬೇಕೆ

ಸ್ತ್ರೀ ಅಂದರೆ ಅಷ್ಟೆ ಸಾಕೆ

---

ಮನೆಮನೆಯಲಿ ದೀಪ ಮುಡಿಸಿ

ಹೊತ್ತು ಹೊತ್ತಿಗೆ ಅನ್ನ ಉಣಿಸಿ

ತಂದೆ ಮಗುವ ತಬ್ಬಿದಾಕೆ

ನಿನಗೆ ಬೇರೆ ಹೆಸರು ಬೇಕೆ

ಸ್ತ್ರೀ ಅಂದರೆ ಅಷ್ಟೆ ಸಾಕೆ

---

**ಇಲ್ಲಿ ಕವಿ ಪ್ರಕೃತಿಯಲ್ಲೇ ಸ್ತ್ರೀತ್ವವನ್ನು ಕಾಣುತ್ತಾ, ಹೆಣ್ಣು ಹಾಗೂ ಪ್ರಕೃತಿಯೊಳಗಿನ ಅವಿನಾಭಾವ ಸಂಬಂಧವನ್ನು ಕಾಣಿಸಿದ್ದಾರೆ. ತನ್ನ ಸೃಷ್ಟಿಯನ್ನು ಮಮತೆಯಿಂದ ಪೋಷಿಸುವ, ತುತ್ತನಿತ್ತು ಬೆಳೆಸುವ, ತಂಗಾಳಿಯ ಬೀಸಿ ಆಶ್ರಯ ನೀಡುವ, ವಾತ್ಸಲ್ಯ ಮಯಿ, ಜನನಿಯಾದ ಪ್ರಕೃತಿಯೇ ಒಂದು ಸ್ತ್ರೀ. ಇಂತಹ ಸ್ತ್ರೀಗೆ ಬೇರೆ ಹೆಸರು ಬೇಕೇ? ಸ್ತ್ರೀ ಅಂದರೆ ಅಷ್ಟೇ ಸಾಕೆ?**
ಈ ಕವಿತೆಯನ್ನು ಸಿ.ಅಶ್ವಥ್ ಅವರು ತುಂಬಾ ಸುಂದರವಾಗಿ ಹಾಗೂ ಭಾವಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಹಾಡಿದ್ದಾರೆ.

ವಿ.ಸೂ : ಈ ಕವಿತೆಯನ್ನು ಬರೆದದ್ದು ಬಿ.ಆರ್.ಲಕ್ಷ್ಮಣ ರಾವ್ ಅಂತ ತಿಳಿದಿದ್ದೆ. ಒಂದಿಬ್ಬರನ್ನು ವಿಚಾರಿಸದಾಗ ಅವರೂ ಇದನ್ನೇ ಪುಷ್ಟೀಕರಿಸಿದ್ದರು. ಆದರೆ "ಬಾಲವನ" ಬ್ಲಾಗ್ ಅವರು ಜಿ.ಎಸ್.ಶಿವರುದ್ರಪ್ಪ ಎಂದು ಹೇಳಿದಾಗ ಪುನರ್‌ ಪರಿಶೀಲಿಸಲು, ನನ್ನ ತಪ್ಪಿನ ಅರಿವಾಯಿತು. ಆದ ತಪ್ಪನ್ನು ಸರಿಪಡಿಸಿಕೊಂಡು ಹಾಕಿರುವೆ.
-ತೇಜಸ್ವಿನಿ ಹೆಗಡೆ